Mijn hond als coach! Vind jij je partner ook zo irritant?

Wow…pas zo iets moois meegemaakt.
Ik ben met Binke (onze grote stoere, kwetsbare hond) naar Mariët Broné geweest: de dierentolk, die in de laatste Happinez geïnterviewd werd.
Toen ik haar artikel las, voelde ik meteen dat ik naar haar toe wilde en wel op korte termijn!
Mijn communicatie met Binke was helemaal vastgelopen. En dat maakte me verdrietig en bovenal boos. Erg boos!
Ik snapte niets van haar en ik had het gevoel dat zij mij bewust negeerde.
Ik voel me vaak zo niet gezien!
En tegelijkertijd, heb ik altijd het idee, de gedachte, het ‘innerlijk weten’ gehad, dat zij niet voor niets op mijn pad is.
Haar gedrag (dat mij razend maakt) heeft mij juist iets te zeggen.
Nou … dat laatste bleek.
Zoals mijn intervisiegroep van de opleiding ‘Opstellingen’ al heeft opgemerkt: ze is een coach-hond! Zo gevoelig.
En ze gaat bijna op haar kop staan om de voor mij bestemde boodschap duidelijk te maken.
Het ontroert me weer, terwijl ik dit schrijf.
Mijn reactie daarop was tot gisteren … helaas, nog meer in mijn overleving schieten: boos worden en met kracht en macht iets willen bereiken.
Terwijl ik me diep van binnen, dan altijd zo ongelofelijk verdrietig voelde.
Want datgene wat ik het liefste wil, waar ik met heel mijn hart naar verlang, kreeg ik niet voor elkaar met haar: liefdevolle verbinding!

Het thema dat in mijn leven de hoofdrol speelt.Ik denk, in de levens van ons allemaal, hoewel we ons dat niet altijd bewust zijn.

Want juist in verbindende kracht schuilt onze overleving, niet in de boosheid en de macht.
Dit is dus één op één te vergelijken met ons in relatie met onze partner, ons kind, onze ouder …
Deze mensen zijn niet voor niets in ons leven.
Onze partner is daar, om ons iets in onszelf te laten zien.
Die man of vrouw, waar we hotel-de-botel verliefd op werden en waarvan we dachten: “ik heb jou nodig om heel te zijn, om te genieten van het leven: jij bent mijn wederhelft”.
En wat blijkt meestal: die lieve partner is er, om jou op eigen benen te zetten, volwassen te laten zijn, verantwoordelijk voor jezelf in eerste instantie.
Om jou te spiegelen, datgene wat jij te leren hebt in dit leven, waar je mee aan de slag mag om de heelheid IN jeZelf te ervaren.

En van daaruit kun je pas echt samen zijn!
Dringt het tot je door?Eerst jij, als héél (misschien geheeld) mens.
Daarna een samenzijn in openheid, ontspanning en vrijheid!Wat daarvoor nodig is???
Een open, liefdevolle communicatie: on-ontbeerlijk!
Tussen jou en jezelf allereerst.
Tussen jou en je partner.
Tussen jou en de ander.
Tussen mij en de hond!Weet je wat ze me alsmaar duidelijk aan het maken is?
Dat ik bij mijzelf mag en moet blijven, in plaats van me uiteen te laten dobberen (zo noemde ik dat vorige week notabene nog in een gesprek met een vriendin: dát is mijn gevoel zo vaak, als gevoelig type-je).
Binke maakt me duidelijk, dat ik vanuit mijn innerlijk voelbare kern de wereld en andere mensen tegemoet mag treden.
Eerst mijzelf ‘verzamelen’ en dan hoef ik  mijzelf niet te verliezen.
En als ik dat doe, zo ben, dan kan zij ook ontspannen! Dan krijgt zij de ruimte om haar zekerheid te voelen en haar oude pijn te helen (we delen overigens eenzelfde thema … bizar bijzonder).
Trouwens, dat hebben/meedragen van dezelfde thema’s in het leven: ook dat is in de meeste partner-relaties zo! Kijk er maar eens naar.Wat een steun is deze hond Binke dus voor mij, ook al vind ik het soms irritant.Hoe is dat bij jouw partner?
Vind jij die ook zo irritant?
Hoe is het gesteld met jullie communicatie?
Ga jij bepaalde onderwerpen liever ook uit de weg?
En heb je enig idee, wat je jezelf en elkaar daarmee ontzegd?
Aan, ontspanning, steun, liefde, intimiteit en vrijheid.Want zoals ik al eerder eens heb opgemerkt:
Communicatie-akkefietjes zijn de schimmels in je relatie.
Het kan niet anders dan dat weggestopte boodschappen leiden tot boosheid, verdriet en gevoelens van onmacht.
Dat maakt je relatie bepaald niet prettiger!

Kijk er eens zo naar:
waartoe nodigt je partner/het gedrag van je partner je eigenlijk (onuitgesproken) uit?
Wat is het dat jij te leren hebt, om zelf een volwassener, heler, mooier mens te zijn?

Wil jij ook een steuntje in de rug?
Wat zou het jou opleveren in je relatie? Waar verlang jij naar?
Zoals ik ten diepste verlang naar een liefdevolle verbinding met mijn hond.
Wil jij of willen jullie samen jullie relatie verdiepen en jullie communicatie onder de loep nemen of meteen verbeteren?
Geef je dan nu op voor mijn laatste Webinar:
‘7 sleutels om je partner echt te laten luisteren’
waarin je heel veel inzicht kunt vergaren over hoe ‘het werkt’, een stap naar mindfulness in je relatie.

Of meteen voor de ‘Mindfulnes-in-je-relatie-Challenge’, die start op 9 december:
7 dagen lang actief met je communicatie bezig zijn d.m.v. video’s, oefeningen en audio-oefeningen, een werkboek en een besloten FB-groep om elkaar te ondersteunen!

Beide kun je alleen doen en dat gaat je al heel wat opleveren!
Mooier en intenser is het natuurlijk als jullie het samen doen!

En dan?
Oefenen, net als Binke en ik.
Oefenen in samen zijn, voelen, bij mezelf blijven en van daaruit in contact met haar zijn, samen groeien en vooral: samen liefde ervaren. En de bal ligt bij mij: ik mag me openstellen!!! En samen gaan we oefenen (want het patroon dat we samen hebben is natuurlijk niet in een middagje gefikst…, daar mogen we tijd voor nemen).
Wow, dat is zo’n fijn gevoel om dat te doen met haar!
Ik bedank mijzelf voor de stap die ik gezet heb om coaching te vragen en mijn bereidheid om weer te groeien.
Ik bedank Mariët, voor het werk dat zij doet en haar krachtige coaching.
Ik bedank Binke, voor het aanhoudende appèl dat ze op mij doet.

Wie bedank jij?