HOE KRIJG JE NOU TOCH EEN ‘GELUKKIG’ NIEUWJAAR?
Wens en/of verwachting
“GELUKKIG NIEUWJAAR!!!”
Dat roepen we elkaar toe. En we menen dat ook: als wens naar elkaar.
Maar wat is dat eigenlijk: een gelukkig nieuwjaar?
En waar hangt dat geluk van af?
Je hebt er vast een voorstelling van; wat gelukkig zijn voor jou is.
En die voorstelling kan een wens zijn, maar is ook heel vaak een verwachting.
De realiteit: nee hè!!!
En wat nou, als het allemaal anders loopt dan jouw voorstelling van geluk is?
Als het leven zo loopt, dat het totaal niet meer voldoet aan die gelukkige verwachting?
Ik spreek uit eigen zeer recente ervaring als ik zeg dat dat behoorlijk “PIEP” is.
Kerstavond … tijdens het hoofdgerecht van het kerstdiner met mijn familie, bleek brand uitgebroken te zijn. Gelukkig in een deel van het huis waar we op dat moment niet zaten.
Grote consternatie!! Kan je je voorstellen?
Een gillende rookmelder, paniek, rennende mannen (want die deden het werk) door het huis, rook, heel véél pikzwarte rook en héél veel stank, blusdeken (ik wist gelukkig waar die lag), ik rende heen en weer met emmers water en een berg natte handdoeken.
We konden de inmiddels smeulende boel zelf blussen, dus… na drie kwartier enerverend intermezzo, alsnog samen aan het toetje, met een stinkend gevoel van dankbaarheid, want het had veel erger kunnen zijn (achter de geblakerde gipsplaten zit het riet van het dak…..).
De volgende kerstdagen waren niet de rustige leesdagen, bij de kerstboom met een muziekje en kaarsjes zoals ik het me had voorgesteld.
Ook mijn nieuwe jaar is bepaald niet begonnen zoals ik me had voorgesteld: lekker weer aan het werk en stappen zetten in mijn zichtbaarheid als relatiecoach voor jonge moeders en stellen.
In plaats daarvan moeheid, verdriet om de puinhoop en de stank, die mij het gevoel gaven dat mijn huis mijn thuis niet meer is. Ik ben bepaald niet blij met mijn gevoelige zintuigen (vooral mijn vrij goed ontwikkelde reukorgaan).
Plotseling weer de herinnering aan een grote brand in mijn ouderlijk huis nu zo’n 20 jaar geleden; die pijn zat er dus nog.
Mijn verwachtingen waren letterlijk in rook opgegaan.
En wat nu?
Uithuilen en ‘step left’
Allereerst weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt dat het hebben van verwachtingen (zo en zo moet het eruit zien om gelukkig te zijn, of geluk te ervaren, het leuk te hebben) je in grote problemen kan brengen.
Als je ervaring van geluk afhangt van het uitkomen van je verwachtingen van de uiterlijke omstandigheden, dan ontstaat er een gevoel van leegte of boosheid en verdriet, zodra de verwachting niet uit blijkt te komen.
En begrijp me goed, bij zo’n ingrijpende ervaring kunnen en mogen er zeker emoties zijn. Wegstoppen is ongezond en kost veel energie.
Geef emoties vooral de ruimte. Lucht je hart en doorlucht je longen.
Dat is stap 1.
Maar laat jezelf niet IN de ruimte van de emoties wegzinken.
Dat beneemt je het uitzicht en dus de mogelijkheid om vervolgstappen te zetten.
Vanuit het perspectief ‘ik ben zielig (want mijn mooie, fijne verwachtingen zijn niet uitgekomen)’ is geen geluk mogelijk.
Dus…pak een ander perspectief! Ga op een ‘andere plek’ staan.
In één van de trainingen die ik heb gedaan werd dat zo mooi genoemd: step left. Letterlijk!!!
Stap 2:
Doe een stap opzij en wees bereid opnieuw te kijken.
In een andere richting.
Hulpvragen
En de hulpvraag daarbij is: wat vraagt deze situatie van mij?
Wat specifieker: wat staat mij nu te doen? Hoe wil ik zijn/reageren?
In mijn eigen voorbeeld was het antwoord:
1. dankbaar, want we zijn door het oog van de naald gegaan: op een haar na, was de schade veel groter geweest.
2. actie: opruimen en schoonmaken (met hulp weliswaar)
En belangrijk:
Wat heb ik nodig? In mijn geval: een eigen plek creëren waar ik me toch thuis kan voelen.
Dus goed zorgen voor jezelf in de onverwacht ontstane situatie, eventueel met hulp van anderen: hulpvragen dus.
Laagje dieper?
Stap 3 is het stellen van een vraag die nog een laagje dieper gaat: waartoe daagt deze situatie mij uit?
Ik kwam erachter dat ik toch wel heel veel opruimen en weggooien (of een tweede bestemming geven) had uitgesteld. Het was erg nodig voor mij om uit te mesten, opnieuw te bezien en te ordenen: op te schonen!
Dingen te effectueren die ik eigenlijk al langer wilde, maar negeerde.
Er ‘moest’ weer iets gebeuren van buitenaf, om mij naar mijn innerlijke zelf te laten luisteren.
Ik heb weer even in de spiegel gekeken… Mijn veerkracht aangesproken.
En ik heb gemerkt dat ik toch nog zo nu en dan lekker kon lezen: korter dan in mijn verwachting, maar toch minstens zo fijn! Door mijzelf die tijd ondanks al het andere te gunnen en toe te staan.
Gelukkig?
Ben ik nu gelukkig?
Nou ja…ik had natuurlijk die zooi en stank (en verdriet en angst en oude pijn) liever niet gehad.
Maar ik ben wel blij en eigenlijk héél gelukkig ja, dat ik de veerkracht heb om zo om te kunnen gaan met deze situatie.
Slachtofferschap kost enorm veel energie.
‘Step left’ te kunnen doen, maakt je krachtig en helder van geest en geeft een perspectief om het geluk te kúnnen zien en ervaren; in andere dingen dan die je had verwacht, maar niet minder gelukkig misschien.
Juliette Binoche (Franse actrice) heeft gezegd: “Ik hoef helemaal niet gelukkig te zijn om gelukkig te zijn”.
Snap je ‘m?
Ik wens je een gelukkig 2017!
Oftewel een jaar waarin je je eigen veerkracht kunt gebruiken om vele ervaringen van geluk te kunnen zien en ontvangen, vooral op on-verwachte momenten!