‘Thuis’…dat is het thema van deze week van de poëzie.
Ik was weer een beetje laat met me realiseren dat die week er is in januari. Gebeurt me ieder jaar, moet ik bekennen.
En dat is wel jammer, want ik zou genoeg met mijn gedichten kunnen doen: er liggen er heel wat te rusten op mijn ‘I-wolkje’.
Nu in ieder geval een korte overdenking bij het thema thuis. Een thema dat me zeer aanspreekt.
Ik krijg er allemaal beelden bij. Jij ook?
Beelden van de huizen, die mijn thuis waren en waar ik me thuis heb gevoeld.
En dan de vraag: waar ben ik of voel ik me echt thuis?
Wat die huizen betreft:
In die huizen (en op die erven), die bij het beeld ‘thuis’ horen, heb ik me meestal wel zo gevoeld, maar ze bleken niet eeuwigheidswaardig. Helaas.
Van al die fijne plekken heb ik afscheid moeten nemen, om verschillende redenen.
Steeds weer, dat afscheid en de uitdaging of uitnodiging (afhankelijk van het perspectief) een nieuwe fijne thuisplek te creëren.
En dáárbij de vraag: wat maakt dat ik me echt thuis kan voelen?
Vanmiddag las ik een passage in het boek Presence van Peter Senge e.a., die mij volledig in tranen bracht.
Ik was me toch geraakt.
Eén van de schrijvers vertelde over zijn ervaring bij een 7 daagse ‘vision quest’, die hij deed in de wildernis van Baja California, Mexico.
Al snikkend realiseerde ik me wat me zo raakte; twee dingen.
Verbinding en machteloosheid
Dat is de herkenning van de diepe verbinding met de natuur die hij ervaren had.
En de natuur, die een antwoord geeft aan ons, wanneer we die verbinding zoeken en ontvangen. Werkelijk.
En daarnaast de pijnlijke realiteit van het gebrek aan deze verbinding en het beperkte bewustzijn daarover, die onze huidige tijd en situatie wereldwijd en ook in vele gezinnen zo zichtbaar en tastbaar is.
Ik weet niet hoe dat voor jou is, maar ik kan me daarover soms zo machteloos voelen.
De schoonheid en de kracht van onze Moeder Aarde en alle levende wezens daarop, kan me zo diep raken en ontroeren. Te voelen dat dat een onderdeel van mij is en andersom: ik ben een onderdeel van die natuur.
Ik weet al veel langer dat dat me kan ontroeren, maar in januari 2022 toen ik in mijn absolute eentje op een berg in Fins Lapland een nacht en ochtend doorbracht in de diepe stilte die daar heerste en uren buiten heb genoten van het Noorderlicht, dat zich aan mij liet zien, heb ik een diepe ervaring van eenheid kunnen voelen. Een volledig thuiskomen bij mezelf.
Alleen en toch samen. Koud en toch warm. Stiller dan stil en toch zo ‘in tune’. Totale leegte en toch volledig gevuld, vervuld.
En het verhaal bracht me terug naar het voorjaar van 2023 in de jungle op Sumatra, waar ik ook kon voelen zo thuis te zijn tussen de bomen en de dieren daar, in verbinding met de andere helft van mijn wortels.
Twee ervaringen die mij ‘veranderd’ hebben. Me hebben laten voelen dat thuis zijn, verbinding ervaren betekent. Met iets binnen in mij waarmee ik diep verankerd ben en wat tegelijkertijd buiten mij bestaat.
En alles wat ik tot dan toe in mijn leven ervaren heb, geleerd heb en ontwikkeld heb in mijzelf, heeft me naar die momenten geleid.
En het vormt de basis van mijn NU en hoe nu verder.
Verleden, NU en toekomst
Dat diepe thuis zijn in mijzelf in verbinding met alles en iedereen om me heen is mijn verleden, waarmee ik me nog steeds kan verbinden zodra ik mijn ogen sluit en naar binnen keer en het is de verbinding met mijn verlangen en toekomst, die ik weerspiegelt zie in mijn kleindochter.
Het is mijn adem, het ontvangen van levensenergie, die mij die diepe verbinding helpt voelen. Die mij in verwondering helpt ontvangen, ontspannen en thuisbrengt en helpt loslaten wat mij niet (meer) dient.
En nu jij!
Dit is een stukje van mijn verhaal van thuis zijn.
Wat is het voor jou?
Of anders: wat weerhoudt jou ervan om volledig thuis te kunnen zijn en voelen? Wat heb je nodig?
En nog anders: wat denk je te ont-dekken wanneer jij binnengaat in je eigen thuis?
Weet dat diep en vrij kunnen uit- en inademen je daarbij helpt.
Ik wens jou een veilig fijn thuis.
En natuurlijk geef ik je een gedicht.
Over de relatie thuis zijn en jouw geboorte: zie hieronder.
Via deze link (er zijn er natuurlijk veel meer) lees je iets over wat een vision quest is: https://www.womanwise.nl/vision-quest.html.
NIET THUIS ZIJN
Er zijn best veel mensen die zich niet zo thuis voelen. Niet thuis in deze wereld en niet thuis zij zichzelf of in hun lichaam. Regelmatig kom ik mensen in mijn coachpraktijk tegen voor wie dat geldt en die vooral aangeven veel in hun hoofd te leven en de verbinding met hun lichaam maar moeizaam tot stand te kunnen brengen. Dit kan in veel gevallen te maken hebben met allerlei soorten spanning rondom de geboorte of tijdens de zwangerschap. In april en mei geef ik weer mijn workshop ‘Adem en Geboorte’. In april in Amersfoort en in mei op een prachtig natuurplekje in Almen. Een waardevolle workshop waarin je verbinding maakt met de energie van je conceptie, zwangerschap en geboorte door middel van een (visualisatie)opstelling. Met de inzichten daaruit onderga je een Transformerende Ademsessie. Opstelling en ademsessie samen zijn een zeer krachtig en helend duo. Ik heet je van harte welkom. Informatie en aanmelden hier. |
Wil je meer weten over wat vol en vrij ademen, of het doen van een Transformerende Ademsessie voor jou kan betekenen?
Kijk hier en contact me dan alsjeblieft.